NIEUW !!
In deze rubriek zetten we personen van de Bilkhage en Aanpalende,
of zij die er een link mee hebben "In de kijker " , kan ook ev. een evenement zijn.
Suggesties zijn welkom en kunnen meegedeeld worden op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Commerciele doelen zijn niet toegestaan.
De zussen Waelkens stellen tentoon in het Koetshuis,
park Baron Casier, Stationstraat 34, Waregem.
Iedereen is van harte welkom van
donderdag 11 mei tot en met maandag 15 mei 2023
Ze stellen zichzelf als volgt voor:
Rita woont sinds 3 jaar in de Lavendellaan 51 op de Bilkhage / Waregem
Rita: schilderen
Reeds meer dan 50 jaar kwistig met kwasten,
gul met paletmes.
Vroeger in olieverf, nu met acryl.
Strevend naar perfectie tussen schoonheid en fantasie.
Paula : mixed media
Enkele jaren geleden…een nieuwe uitdaging…
een nieuwe hobby…een rustgevende bezigheid.
Crea mix of mixed media : dit wil zeggen dat alles opgebouwd wordt met verharde delen en opgewerkt
met papier maché en daarna het nodige schilderwerk en vernis….
Roos: keramiek
De eerste keer klei…een prettige ervaring…eerst een hobby,
dan een passie…nu een noodzaak…geen dag meer zonder klei…
een uitdaging…eindeloos bijleren… Telkens opnieuw creëren.
Creativiteit en talent kunnen dus in de familie zitten en als ze dan nog, zoals bij de zussen Waelkens,
verdeeld zijn over 3 domeinen van de kunst,
dan weet u dat u zich mag verwachten aan een top tentoonstelling die meer dan het bezoeken waard zal
zijn.
Bezoekuren:
Donderdag 11 mei: van 17u-21u.
Vrijdag 12 mei van 14u-18u.
Zaterdag 13 mei van 14u-18u.
Zondag 14 mei van 10u-12u.
van 14u-18u.
Maandag 15 mei: van 14u-17u
Hij doet het! Karel Sabbe haalt finish van ultrazware Barkley
Marathons met nog minder dan 7 minuten op de klok
Hij heeft het geflikt. Karel Sabbe, een tandarts uit Anzegem en houder van een aantal wereldrecords in het ultralopen, wist op de valreep de loodzware Barkley Marathons tot een goed einde te brengen. Met nog minder dan zeven minuten op de klok kwam hij over de finish in ‘de meest uitdagende ultraloop ter wereld’.
Opmerkelijk: naast Sabbe bereikten er nog twee andere deelnemers de eindmeet van de Barkley Marathons. Aurélien Sanchez legde het traject in de diepe bossen van het Amerikaanse Tennessee het snelst af, John Kelly werd tweede. Vóór deze editie wisten in 35 jaar slechts 15 lopers de finish te halen. En dat voor het laatst in 2017.
Het zegt alles over de moeilijkheidsgraad van wat volgens velen ‘s werelds zwaarste ultraloop is. Vijf achtereenvolgende rondjes over een niet bewegwijzerd off-road traject van in totaal 160 kilometer met liefst 18.000 hoogtemeters (twee keer de Mount Everest), binnen 60 uur te voltooien.
Gps, gsm en sporthorloges zijn allemaal verboden, deelnemers moeten het met een kaart, kompas en horloge
met een waarde van 10 dollar stellen. In totaal begonnen 40 deelnemers aan de wel érg uitzonderlijke fysieke
beproeving in Tennessee.
Minder dan zeven minuten
Sabbe maakte er een thriller van. Onze landgenoot finishte in een tijd van 59 uur, 53 minuten en 33 seconden. Nét binnen de deadline van 60 uur. Na zijn aankomst gaf hij aan veel te hallucineren. Zoals vorig jaar. Toen liep hij bij zijn tweede deelname lange tijd goed, tot hij als laatste overblijver de vermoeidheid niet meer de baas kon. De lokale sheriff pikte hem in het donker op, nadat hij de weg had gevraagd aan een vuilnisbak. Nu heeft Sabbe dus zijn revanche beet. Derde keer, goede keer. Thomas Van Woensel, de tweede Belg die van start ging, gaf op.
Het was een warm onthaal voor ultraloper Karel Sabbe.
Toen hij aankwam op Zaventem werd hij onthaald door zijn vrouw.
Maar ook topwielrenner Zdenek Stybar kwam er bij. Stybar was net terug van Milaan-Sanremo en wou graag
met Sabbe op de foto.
Best wel bizar, want vorige week zouden de rollen waarschijnlijk omgekeerd zijn. Stybar postte de selfie kort
daarna met de vermelding "HERO".
Gezwollen voeten
Van Zaventem ging Karel dan naar huis, in Vichte, bij Anzegem, waar hij werd opgewacht door vrienden en familie. “Het voelt erg goed om weer thuis te zijn en iedereen opnieuw te zien”, reageert hij. “Ik zal ook blij zijn als ik vanavond in mijn eigen bed kan slapen.” Drie dagen na zijn aankomst op de Barkley Marathons is hij nog heel vermoeid. Bovendien zijn zijn voeten zo hard gezwollen dat hij niet meer in zijn schoenen geraakt en op slippers moet lopen. Toch gaat hij morgen al werken, zij het met de auto. Karel werkt als tandarts in Ronse en gaat regelmatig lopend naar het werk. "Een efficiënte manier om toch nog wat extra kilometers te kunnen trainen", zegt hij, "maar voorlopig doe ik dat dus even niet."
Vieren in Kluisbergen
Later op de middag trok Karel dan naar café D’Oude Hoeve op de Kwaremont in Kluisbergen, om er zijn fans en vrienden te trakteren op een vat. "Tijdens de voorbereiding voor de Barkley Marathons ben ik hier veel geweest", vertelt hij. "Ik moest veel in een bos lopen, bergop. En dan is het kluisbos ideaal. Het is ook vlak bij mijn huis. Toen ik kwam trainen parkeerde ik mijn auto meestal aan het café en kwam ik vooraf of achteraf nog een koffie drinken bij Joëlle.
Ereburger naast Streuvels
Ondertussen is Sabbe al ingehuldigd als ereburger van Anzegem. Hij komt daarmee in het indrukwekkende gezelschap van Stijn Streuvels, de voorlopig enige ereburger van de gemeente. "Ik ben daar bijzonder tevreden mee", zegt hij, "het is een grote eer. Al is het natuurlijk moeilijk om in te schatten wat mijn prestatie waard is. Ultralopen is een nichesport. Die Barkley Marathons in de Verenigde Staten zijn wel duidelijk door de statistieken. Als er maar vijftien mensen die wedstrijd hebben uitgelopen op 35 jaar, dan weet iedereen dat dat iets fenomenaal is. Het is een hele eer dat de gemeente daarmee appreciatie toont voor mij.”
Dit zijn de trotse ouders van Karel Sabbe ! Santé en dikke proficiat met jullie zoon !
Amerikaanse basketlegende is na 50 jaar terug in Waregem: “Mijn dochter is hier geboren en wou haar mijn vrienden van toen leren kennen”
Gewezen basketbalspeler Norman Reuther heeft afgelopen week een bezoek gebracht aan Waregem. Vijftig jaar geleden was hij een fenomeen op en naast het veld. “Enkel de plek waar we speelden, is niet veranderd.”
Etienne T‘jollyn, Tony van den Hende, Pol Delesie, Johan Vanheuverbeke, Paul T’jollyn, Norman Reuther, Lucien Debels en Takashi Hobo ontmoetten elkaar woensdagavond terug. — © Jo Vandenbroucke WoW promofoto Zwevegem
Zijn lichaam laat het op zijn 78ste niet meer toe om veel te sporten, maar 53 jaar geleden was Norman Reuther een topper in het basketbal. Hij werd de held van de stad, nadat hij er mee in slaagde de Waregemse basketbalclub twee keer na elkaar te doen promoveren. De jaren 1970, 1971 en 1972 werden mede dankzij hem legendarische jaren, want de Amerikaanse Reuther was een fenomeen op en naast het veld.
Na 53 jaar is hij terug. Norman Reuther zakte afgelopen week af naar Waregem, samen met zijn dochter Melissa (51) die in België geboren werd. “Ik wou dat ze mijn vrienden van toen leerde kennen, ik wou haar tonen wat we hier hebben meegemaakt”, zegt Norman.
De voorbije dagen werd hij op sleeptouw genomen door oud-spelers Paul en Etienne Tjollyn, erebasketvoorzitter Denis Vansteenbrugghe en Murielle Vandenbroucke, bestuurslid bij de basketclub. Woensdagavond werd Reuther verrast met een barbecue in wijkhuis De Bilkhage. Het was meteen een blij weerzien met heel wat oud-spelers.
Iedereen herkend
“Ik herkende iedereen nog”, zegt Reuther enthousiast. “De broers Tjollyn natuurlijk, maar ook Jan Callens en Lucien De Bels”, zegt hij met een heerlijk Amerikaans accent. “Het was marvelous om hen terug te zien.” Gebasketbald werd er woensdagavond niet. “Daarvoor zijn we allemaal wat te oud. Maar we hebben wel wat afgelachen. Dat zijn we nog niet verleerd.”
Trainer Roger Staes, Patrick Sandra, Herman Van Loocke, Freddy Vanderbeken, Guy Desmedt, Norman Reuther, Peter Dewulf. Zittend: Tony Van Den Hende, Pol Delesie, Etienne T’Jollyn, Paul T’Jollyn, Fernand Staelens, Johan Vanheuverbeke in het seizoen van 1970-1971. “Twee promoties na elkaar dankzij Norman Reuther die iedereen naar huis speelde”, lezen we in een archief. — © if
Donderdag volgde een bezoek aan de stad, die volgens Reuther nauwelijks nog te herkennen is. “Het is completely different, maar wel beter, mooier. Very nice”, aldus Reuther. Enkel de plek waar hij vijftig jaar geleden al basketbal speelde, is niet veranderd. “We speelden toen in het Jeugdcentrum. Ik zag dat er nu een nieuwe vloer ligt, maar de bar staat er nog.”
De andere barretjes waar hij destijds met zijn basketkameraden veel tijd doorbracht, zijn verdwenen. “Ik herinner me het Pigeon D’or hotel onder meer. Die zaken zijn weg, maar wat was het fijn om hier eens terug te zijn en zoveel herinneringen op te halen.”
De komende dagen trekt het gezinnetje ook nog naar Brugge en Parijs. “Maar de echte reden waarvoor we naar Europa afzakten was Waregem. Ik moést dit gewoon tonen aan mijn dochter.”
Bron: Nieuwsblad
Afscheid van Johan Dhaenens als voorzitter en stichter van Sob'Art
Johan in actie met Sob'Art tijdens de Bilkhagefeesten met het portretrekenen
Toen Johan op 31/01/1998 met pensioen ging wist hij natuurlijk niet wat de toekomst zou brengen maar 1 ding wist hij wel zeker: hij zou zijn dagen niet in ledigheid doorbrengen. En daarom richtte hij reeds 1 dag later, op 01/02/1998 een schildersatelier op die elke dinsdagnamiddag zou samenkomen in het toenmalig GOBA. Maar dat hij pas 24 jaar later, op 31/01/2022, zou afscheid nemen van zijn geesteskind, dat had hij zelfs in zijn stoutste dromen nooit kunnen vermoeden.
Want het was natuurlijk een rustige start. Hoewel, reeds na korte tijd had hij al 7 geïnteresseerden rond zich verzameld, eigenlijk was dat al een prestatie op zich.
Maar Crea-club, zoals Johan zijn club had genoemd, bloeide dat het een lieve lust was en telde tegen eind 2001 reeds 16 leden.
Ook 2003 was een belangrijk jaar in het bestaan van Crea-Club met de toetreding tot de Waregemse Cultuurraad. Deze toetreding bracht natuurlijk een aantal administratieve verplichtingen met zich mee zoals een jaarlijks activiteiten-verslag, evenwel prima uitgevoerd door Lucrèce. En ondertussen groeide het aantal leden aan tot 23 in 2006.
Tijd dus om niet enkel aan elkaar maar ook aan de buitenwereld te tonen wat men kon, en dat was heel veel. Zo kwam er een prachttentoonstelling in 1995 naar aanleiding van 25e Bilkhagefeesten.
Maar de echte doorbraak kwam er toch wel met de deelname aan Buren bij Kunstenaars. Heel snel had Johan door dat deze door de provincie West-Vlaanderen georganiseerde kunsthappening een positieve invloed zou hebben op de uitstraling van Crea-Club Bij hun eerste deelname was de belangstelling, dank zij de bekendmaking in de Bilkhagemare, eerder lokaal. Maar doordat ook de provincie steeds meer energie stak in de bekendmaking van hun initiatief, onder meer door het uitgeven van een boekje met alle deelnemende artiesten van de hele provincie, steeg het aantal bezoekers in 2010 reeds tot 170. Door de computer werd het steeds gemakkelijker om deelnemende kunstenaars te vinden en daardoor hoorde men in het 2e weekend van oktober dialecten uit de ganse provincie.
Eén keer zelfs is Buren bij Kunstenaars doorgegaan ten huize Johan wat het voordeel had dat men niet alleen Johans schilderijen kon bewonderen maar ook de schitterende beeldhouwwerken van zijn op dat vlak heel getalenteerde echtgenote Trui. Het was trouwens een unieke gelegenheid om kennis te maken met kunstwerken die anders nooit hun huis verlaten.
In 2000 werd Waregem een stad en GOBA werd SOBA. Dat inspireerde Johan tot een naamwijziging. De artiesten die samenkwamen in het Soba inspireerden hem tot Sob'Art
Ondertussen veroorloofde Johan zich enkele individuele "uitstapjes" wat resulteerde in prachttentoonstellingen in al even prachtige locaties zoals de oude kerk van Vichte en het Koetshuis in park Baron Casier.
En zo evolueerde Sob'Art verder tot een gerespecteerde schildersclub die echter net als zoveel andere organisaties te lijden had onder de afschaffing van het brugpensioen en de stijgende pensioenleeftijd.
Samen met zijn stijgende leeftijd heeft dit Johan doen beslissen om de fakkel en de sleutel van het Soba op 31 januari 2022 door te geven aan zijn opvolger, Jean Pierre Van Gucht.
En het eerste objectief dat Jean Pierre wil bereiken is het aantrekken van nieuwe leden, iets waaraan we graag willen meewerken.
Daarom vind je elders onder "aktiviteiten" - doorlopende activiteiten - alle info over Sob'Art en hoe je kan lid worden.
Rest nu alleen nog om uit naam van het ganse bestuur te zeggen: dank je wel Johan voor 24 jaar samenwerking.
Tekst Dirk Demeulemeester
We vernamen het heengaan van Hadewijck, de vrouw van Fred Verhaeghe.
De Bilkhage biedt hem en zijn familie oprechte deelneming aan en wenst hen
veel sterkte.
Rouwbericht: www.dela.be/nl/uitvaartzorg-amez
BLOEMSTUK MET DUBBEL LEVEN WINT EERSTE PRIJS
Fred Verhaeghe uit Waregem, leerkracht bloemsierkunst aan het PTI in Kortrijk
won de Helleborus Floral Award 2022.
Fred werd met zijn Hartelijk Bloemstuk de winnaar van de professionele jury.
Benoit Vandendriessche, een oud-leerling van Fred won met zijn Wervelwind de publieksprijs.
“De overwinning dit jaar is dubbel voor mij.
Mijn vrouw lijdt al acht jaar aan de ziekte MSA,
een degeneratieve ziekte waarbij zenuwcellen afsterven van de hersenen die de motoriek bepalen:
veel broodnodige menselijke functies zoals stappen, spreken en schrijven verminderen of vallen weg,
een ziekte die zeer zwaar is om te dragen.
Alle dagen vechten tegen de ziekte MSA is een strijd die je niet kan winnen!
Medicatie kan niet ondersteunen in iets wat afsterft.
In deze moeilijke periode brengen bloemen – ook al is dit maar voor even – een beetje troost.
Het winnende bloemstuk krijgt bij deze nog een tweede leven!”
Het hele verhaal kunt u lezen in streekgenoot.be
Fred Verhaeghe uit de Waterhoek / Waregem
leidde al meermaals in het verleden het bloemschikken in het SOBA.
Hij werd op 30 december 60 jaar, dé gelegenheid om eens naar zijn vele ervaringen
rond bloemsierkunst te polsen.
Veel belangrijke plaatsen en beurzen in binnen- en buitenland zijn hem niet vreemd,
want daar zorgde hij met zijn leerlingen van PTI Kortrijk voor bebloemingen, maar er
is zoveel meer.
In " Streekgenoot "verscheen een mooie reportage die we u niet willen onhouden.
Volg de link hieronder en geniet er van !
bebloemingen-van-rond-de-kerk-tot-bij-de-koning
Schouder aan schouder:
Greta Callens en dochter Liselore
In het kader van “Kom op tegen Kanker “ kan men verhalen mailen naar het
patiëntenmagazine Leven.
Dit is het verhaal van Greta Callens.
Uit Leven, editie 93, januari 2022
Greta Callens (57) kreeg in 2012 beenmergkanker.
Na negen jaar leven op een rollercoaster van ups en downs,zoals haar dochter
Liselore (24) het omschrijft, is Greta stilaan weer de oude.
Het waren bijzonder moeilijke jaren voor het gezin dat in 2010 echtgenoot en vader
Pieter-Jan verloor aan longkanker.
Lees het volledig verhaal via onderstaande link